"უფალი ამბობს: "ვისაც შენ შეიყვარებ ჩემზე მეტად, მას წაგართმევ შენ..." და კიდევ: "არასდროს თქვა: ვერ ვიცოცხლებ მის გარეშე - მე გავაკეთებ ისე, რომ შენ იცხოვრო.. შეიცვლება დრო, გავა წლები და მეგობარი გახდება შენი მტერი, მტერი კი მეგობარი - აი ასეთია ეს უცნაური სამყარო. ყველაფერი რასაც შენ თვლი შეუძლებლად შესაძლებელი გახდება." იტყვი: "არ და დავეცემი!" - და სწორედ მაშინ დაეცემი. იტყვი: "არ შემეშლება!" - და მაშინ შეგეშლება. - ყველაზე უცნაური ამ სამყაროში ისაა, რომ - "ეს დასასრულია" - იტყვი, და მაინც აგრძელებ ცხოვრებას."
რა საოცარი სილამაზით თენდება დილა, რა საოცარი სილამაზით ამოდის ეს მზე, იცი? საოცრად მენატრები, ვჩურჩულებ შენზე, ჩემი თვალები დაგეძებენ დანისლულ გზებზე.
ra saocari silamazit tendeba dila leqsebi poezia literatura
ბევრჯერ, გულნატკენს ფეხს რომ გადგავენ, ასე გგონია, რაღაც მთავრდება, იმედდაკარგულ დარდიან ფიქრებს, გულის სიღრმეში ცრემლი წასკდებათ, როცა დაცემულს ზურგს შეგაქცევენ და ვერ ამჩნევენ შენში რა ხდება, ჩემთვის ეს გრძნობა უცხო არ არის, ვიცი, მკერდში, რომ გული გაკვდება, გამომიცდია, ვისაც ენდობი, ღალატი მისი სულს რომ აჩნდება, წაქცეული რომ არვის სჭირდები და არ აფიქრებთ რა გემართება, სწორედ ამიტომ უნდა წამოდგე,...
რომ შემეძლოს, ხელით მივწვდებოდი ცას... გაჩუქებდი ლექსებს და რაც გულით მწამს... მთელს სამყაროს მხოლოდ, სიყვარული იცავს... სანამ ცამდე ავალ, ვეფერები მიწას... რაღად მინდა გული თუ, სიცოცხლე არ ღირს... მეფერება დილა, შენზე ფიქრით დაღლილს... სანამ შენთან მოვალ... სანამ, ისევ მოთოვს... ვემსგავსები დარდით, გაყვითლებულ ფოთოლს... როცა გული მტკივა, მხოლოდ ფიქრი მშველის... ვაიმედებ თავს და დიდ სიყვარულს ველი... რომ შემეძლოს, ალბათ, გავასწრებდი დროს...
ეს გაუმარჯოს იმ წლებს, იმ წამებს გულში რომ დარჩა, როგორც თქმულება და ტკივილს, ტკივილს, ტკივილს უმწარესს რომლის ბადალიც არ მეგულება. - ეს გაუმარჯოს უსიტყვო ტრფობას ენაზე თრთოლვას და უძილობას მეორე შემთხვევით გასროლილ ტყვიას და მოურჩენელ მძიმე ჭრილობას.
es gaumarjos im wlebs im siyvaruls sadgegrdzeloebi leqsad