ბაბუ

ბაბუ 

ახლა შენთან სიცივეა, ბაბუ,

ჩემთან ჯერაც შემოდგომა სუფევს,

შენ სამოთხეს ანუგეშებ ლოცვით,

მე სექტემბერს ვუშლი სევდის სუფრებს.

ახლა შენთან სითეთრეა მთების,

ჩემთან ჯერაც ოქროსფერი ხარობს,

შენ დარდები დაგტყობია თმებში,

დაბერებას მე კი სულ არ ვჩქარობ.

ახლა შენთან უფალია, ბაბუ,

ჩემთან კიდევ ბოროტებას სძინავს,

შენი გული ოქროსია, ჩემო,

ჩემი მაინც დაამსგავსეს რკინას.

ახლა შენთან რა კარგია, ბაბუ,

გაზაფხულად გადამიქცევ ზამთარს,

შენ სამოთხეს ანუგეშებ, მე კი

ვუცდი როდის შემოაღებ ამ კარს.

/ ნანუკა ჭკუასელი /