გვარის ფუძეა საკუთარი სახელი დოხნა.
ივანე ჯავახიშვილის აზრით, თანამედროვე სიტყვა თოხის წინარე სახე – თოფიანი უნდა ყოფილიყო. დოხნაძეში წარმოდგენილი ფუძე ემთხვევა თოხის სავარაუდო არქაულ ფორმას.

საქართველოში 632 დოხნაძე ცხოვრობს: თბილისში – 260, ამბროლაურში – 116, ტყიბულში – 56. არიან სხვაგანაც

გვარის ფუძეა საკუთარი სახელი აბულა.
აბულა მკერვალთუფროსი მოიხსენიება 1635 წელს. აბულაშვილი მოიხსენიება სოფელ ენაგეთში. ერთ-ერთი გუჯარის მიხედვით, ბატონ დავით აბაშიშვილს ის მაცხოვრის ხატისთვის შეუწირავს. აბულაშვილები 1721 წლის აღწერის მასალებში არიან ყმებიც და აზნაურებიც. აბულაშვილები მეთექვსმეტე-მეჩვიდმეტე საუკუნეებში ცხოვრობდნენ ფშავის სოფელ შუაფხოშიც.

საქართველოში 1 178 აბულაშვილი ცხოვრობს: სიღნაღში – 403, თბილისში – 286, ახმეტაში – 142. არიან სხვაგანაც

გვარის ფუძეა საკუთარი სახელი უფლისა.
1818 წელს დიდ ენაგეთში გრიგოლ ერწოელის ქალიშვილის, ეკატერინეს თავდებად მოიხსენება სოლომონ უფლისაშვილი.

საქართველოში 440 უფლისაშვილი ცხოვრობს: ჭიათურაში – 170, ტყიბულში – 77, თბილისში – 65. არიან სხვაგანაც.

გვარის ფუძეა საკუთარი სახელი წითელა.
დიდ ენაგეთელ არსენ ხუციშვილის შვილის, ევას მიმრქმელად 1882 წელს მოიხსენიება გოლთეთელი გაბრიელ წითელაური. ამავე ძირისაა გვარები წითელაძე და წითელიშვილი.

საქართველოში 275 წითელაური ცხოვრობს. 628 – წითელაძე. 43 – წითელიშვილი.

აზატი სპარსული სიტყვაა და თავისუფალს ნიშნავს.
აზატები იყვნენ ირანში გაბატონებული საშუალო და წერილი მონათმფლობელები, რომლებიც ამ კლასის ყველაზე მრავალრიცხოვან სოციალურ ფენას წარმოადგენდნენ. 1721 წელს, სოღაშენში როსტომისა და გუგუნა ნამანგლეველიშვილების ყმად მოიხსენიება ბერი აზატაშვილი. აზატაშვილები კოდაში მოიხსენიებიან 1817 წლიდან. თავად ზურაბ ორბელიანის გლეხებს შორის, სოფელ მუხათში, 1823 წლის აღწერაში მოიხსენიება სარქისა აზატაშვილი, იგივე ხატიაშვილი.

საქართველოში 101 აზატაშვილი ცხოვრობს: თბილისში – 55, გურჯაანში – 44, თელავში – 2.