სად გაფრენილა წლები,
დრო ვერ ვიგრძენი ჩემო -
მე შენი სიყვარულით,
შენი სიცოცხლით, ვჩემობ..

ლურჯი ღამიდან წვიმა კი არა, ტკივილიანი ცრემლები ცრიან.
ვიცი, ვერასდროს ვეღარ შევხვდებით, ანდა შევხვდებით ძალინ გვიან.
ვიცი, წაიღებს დრო ყველა ტკივილს, გული იმედებს კვლავ ჩაისახავს.
მაგრამ ნუ მეტყვი – აღარ ვიტირო, ნუ დამამშვიდებ, სანამ მიყვარხარ....

ვარდი ხარ?! ვარდის რტოდ ვიქცე მინდა
ნამი ხარ?! ვარდად ვიქცევი უცებ,
რომ ეფრქვეოდეს ცის ნამი წმინდა,
ტრფობით ალეწილ ჩემს წითელ ფურცლებს.