გურჯაანის ერთერთ მარკეტში ყოველ დღე შედის მარო და ''ვისკასს''–ს (კატის საჭმელს) ყიდულობს, ახალგაზრდა გოგოა გამყიდველი და შეეკითხა:
- მარო დეიდა თქვენ რომ კატა არ გყავთ?
მარომ:
– არა შვილო რა კატაო, ჩემ მიხოს მოწონს, ეგა ჭამს...
–ვაიმე, კი მარა ათასი ცხოველური ჰორმონია, ქიმიკატებია და არ შეიძლება ადამიანისთვის!
–რა ვუყო შვილო, მოწონს და სჭამს...
ნუ, რაღა უთხრას ამანაც... თვენახევარია დადის ყიდულობს. ბოლოს დაიკარგა მარო აღარ შემოდის მაღაზიაში, 2 თვეში შევა ისევ და შავები აცვია. გამყიდველი გადაირევა:
–ვაიმე, მარო დეიდა რა მოხდა?
–ეჰ, შვილოო, მიხო მოკვდა...
–ვაიმეე, ხო გეუბნებოდით არ შეიძლებოდა კატის საჭმელი, ქიმიკატებს შეიცავდა!
–არა, შვილო, ეგ რა შუაშია, უბრალოდ ხესთან იჯდა, ჩრდილში ისვენებდა და ყვ@@ებ რო ილოკამდა ხერხემალში გადატყდაო...
🤣🤣🤣🤣🤣
- მარო დეიდა თქვენ რომ კატა არ გყავთ?
მარომ:
– არა შვილო რა კატაო, ჩემ მიხოს მოწონს, ეგა ჭამს...
–ვაიმე, კი მარა ათასი ცხოველური ჰორმონია, ქიმიკატებია და არ შეიძლება ადამიანისთვის!
–რა ვუყო შვილო, მოწონს და სჭამს...
ნუ, რაღა უთხრას ამანაც... თვენახევარია დადის ყიდულობს. ბოლოს დაიკარგა მარო აღარ შემოდის მაღაზიაში, 2 თვეში შევა ისევ და შავები აცვია. გამყიდველი გადაირევა:
–ვაიმე, მარო დეიდა რა მოხდა?
–ეჰ, შვილოო, მიხო მოკვდა...
–ვაიმეე, ხო გეუბნებოდით არ შეიძლებოდა კატის საჭმელი, ქიმიკატებს შეიცავდა!
–არა, შვილო, ეგ რა შუაშია, უბრალოდ ხესთან იჯდა, ჩრდილში ისვენებდა და ყვ@@ებ რო ილოკამდა ხერხემალში გადატყდაო...
🤣🤣🤣🤣🤣

ლხინში ბევრს გაახსენდები, ჭირში ახსოვხარ,ცოტასა. გაივლის დრო და მიხვდები, ვინც იმსახურებს,ძმობასა. კაცი, მეგობრით...

ეს ქარიშხალი რა არის- სულში რომ ქარიშხლებია... ეს მიწისძვრები რა არის- მკერდში რომ გულის ძვრებია... ან ეს ფიფქები რა...