… _მე ღმერთის სადღეგრძელო მინდა, დავლიო!
ლიტერატურა
“… _მე ღმერთის სადღეგრძელო მინდა, დავლიო!
_აკი დედაჩემის სადღეგრძელოს სვამდი?
_მე ღმერთის სადღეგრძელო მინდა, დავლიო._გაიმეორა გურამმა,_გაწბილებული ღმერთის, დაკარგული ღმერთის, დავიწყებული ღმერთის, გაბითურებული ღმერთის.
_გაუმარჯოს გაბითურებულ ღმერთს!_ვთქვი მე.
_ბითური ხარ შენ._თქვა გურამმა.
_შენ?_ვკითხე გურამს.
_მეც ბითური ვარ, შენზე უფრო დიდი ბითური, იმიტომ, რომ შენთან ერთად ღვინოს ვსვამ და ღმერთს ვადღეგრძელებ.
_რა გინდა, ბიჭო, რას გადამეკიდე?
_მე მინდა, ღმერთის სადღეგრძელო შევსვა.
_შესვი, ვინ გიშლის?
_ადექი ფეხზე!_მე ავდექი.
_დედაშენს გაუმარჯოს.
_მადლობელი ვარ!
_შენ იცი, ვინ არის დედაშენი?_მკითხა გურამმა. მე არაფერი ვუპასუხე. გურამმა დიდხანს მიყურა, დიდხანს, მერე ჭიქას ღვინო დაამატა და დაიწყო:
_დედაშენი არის ღმერთი. შენ რომ ზიხარ და უყურებ, ისიც რომ გიყურებს, შენ რომ დედას ეძახი და ის შვილოს გეძახის, ამიტომ შენ გგონია, ღმერთი არ არის? შენ ღმერთი რა გგონია? წვერებიანი ბაბუა? ღრუბლებზე ზის და პირს რომ იბანს, წვიმა მოდის? ღმერთი ისე ნათელია, ისე ახლობელი, ისე ცხადი და უბრალო, რომ როდესაც ხედავ, არ იცი, რომ ღმერთია, ამაშია ღმერთის უბედურება, ამიტომ არ სწამთ ღმერთი. ღმერთი რომ სხვაგან იყოს, შორს ჩვენგან, ცალკე და მაღლა, ღმერთი რომ ჩვენში არ იყოს, მაშინ ყველა იწამებდა. ამშია საქმე!.. ღმერთი მაშინ უნდა იწამო, ღმერთის სახე რომ არ აქვს, რომ არ გავს ღმერთს, რომ არ გეუბნება, ღმერთი ვარო, პურს რომ გიყოფს, სადილს რომ გიკეთებს, ტანზე რომ გაცმევს, თავზე რომ გახურავს, გიღიმის და გეფერება, გკოცნის და ტირის შენი გულისთვის, კვდება შენი გულისთვის, სცივა, სწყურია, შია შენთან, სულს აძლევს ეშმაკს შენი გულისთვის, მაშინ უნდა იწამო. აბა, ღმერთმა თუ თავისი სახე გაჩვენა, კედელთან მიგაყენა, ყური აგიწია და თვითონ თუ გითხრა, ღმერთი ვარ და მიწამეო, მაშინ რაღად უნდა ღმეერთს შენი რწმენა? ასეთ ღმერთს შენ კი არა, ყველა იწამებს. ღმერთი მაშინ უნდა იწამო, შენ რომ გგავს, მე რომ მგავს, დედაშენს რომ ჰგავს, გასაგებია?_დაამთავრა გურამმა და ნისლიანი თვალები მომაპყრო.
_გასაგებია!_ვუთხარი მე და კიდევ რომ არ გაეგრძელებინა, ღვინო დავლიე…”
/ნ. დუმბაძე “მზიანი ღამე”/
_აკი დედაჩემის სადღეგრძელოს სვამდი?
_მე ღმერთის სადღეგრძელო მინდა, დავლიო._გაიმეორა გურამმა,_გაწბილებული ღმერთის, დაკარგული ღმერთის, დავიწყებული ღმერთის, გაბითურებული ღმერთის.
_გაუმარჯოს გაბითურებულ ღმერთს!_ვთქვი მე.
_ბითური ხარ შენ._თქვა გურამმა.
_შენ?_ვკითხე გურამს.
_მეც ბითური ვარ, შენზე უფრო დიდი ბითური, იმიტომ, რომ შენთან ერთად ღვინოს ვსვამ და ღმერთს ვადღეგრძელებ.
_რა გინდა, ბიჭო, რას გადამეკიდე?
_მე მინდა, ღმერთის სადღეგრძელო შევსვა.
_შესვი, ვინ გიშლის?
_ადექი ფეხზე!_მე ავდექი.
_დედაშენს გაუმარჯოს.
_მადლობელი ვარ!
_შენ იცი, ვინ არის დედაშენი?_მკითხა გურამმა. მე არაფერი ვუპასუხე. გურამმა დიდხანს მიყურა, დიდხანს, მერე ჭიქას ღვინო დაამატა და დაიწყო:
_დედაშენი არის ღმერთი. შენ რომ ზიხარ და უყურებ, ისიც რომ გიყურებს, შენ რომ დედას ეძახი და ის შვილოს გეძახის, ამიტომ შენ გგონია, ღმერთი არ არის? შენ ღმერთი რა გგონია? წვერებიანი ბაბუა? ღრუბლებზე ზის და პირს რომ იბანს, წვიმა მოდის? ღმერთი ისე ნათელია, ისე ახლობელი, ისე ცხადი და უბრალო, რომ როდესაც ხედავ, არ იცი, რომ ღმერთია, ამაშია ღმერთის უბედურება, ამიტომ არ სწამთ ღმერთი. ღმერთი რომ სხვაგან იყოს, შორს ჩვენგან, ცალკე და მაღლა, ღმერთი რომ ჩვენში არ იყოს, მაშინ ყველა იწამებდა. ამშია საქმე!.. ღმერთი მაშინ უნდა იწამო, ღმერთის სახე რომ არ აქვს, რომ არ გავს ღმერთს, რომ არ გეუბნება, ღმერთი ვარო, პურს რომ გიყოფს, სადილს რომ გიკეთებს, ტანზე რომ გაცმევს, თავზე რომ გახურავს, გიღიმის და გეფერება, გკოცნის და ტირის შენი გულისთვის, კვდება შენი გულისთვის, სცივა, სწყურია, შია შენთან, სულს აძლევს ეშმაკს შენი გულისთვის, მაშინ უნდა იწამო. აბა, ღმერთმა თუ თავისი სახე გაჩვენა, კედელთან მიგაყენა, ყური აგიწია და თვითონ თუ გითხრა, ღმერთი ვარ და მიწამეო, მაშინ რაღად უნდა ღმეერთს შენი რწმენა? ასეთ ღმერთს შენ კი არა, ყველა იწამებს. ღმერთი მაშინ უნდა იწამო, შენ რომ გგავს, მე რომ მგავს, დედაშენს რომ ჰგავს, გასაგებია?_დაამთავრა გურამმა და ნისლიანი თვალები მომაპყრო.
_გასაგებია!_ვუთხარი მე და კიდევ რომ არ გაეგრძელებინა, ღვინო დავლიე…”
/ნ. დუმბაძე “მზიანი ღამე”/
აგრეთვე იხილეთ
ერთმანეთს გულში ჩავიკრავთ, ერთობა გასტეხს,ქვასაცა
ლხინში ბევრს გაახსენდები, ჭირში ახსოვხარ,ცოტასა. გაივლის დრო და მიხვდები, ვინც იმსახურებს,ძმობასა. კაცი, მეგობრით...
ეს ქარიშხალი რა არის- სულში რომ ქარიშხლებია...
ეს ქარიშხალი რა არის- სულში რომ ქარიშხლებია... ეს მიწისძვრები რა არის- მკერდში რომ გულის ძვრებია... ან ეს ფიფქები რა...