შვილიშვილი!

შვილიშვილი!

შენს სუნთქვაში ჩემი სუნთქვის

მეოთხედი ურევია,

შენთან ერთად ჩემი გენი

უკვდავი და ულევია!

შენს ღიმილში, ცხადად ვხედავ,

ღიმილია მამაჩემის,

ალბათ _ მისი მამისაც და

სხვა რამდენი დანარჩენის!..

შენს ტირილში დედაჩემის

დედის დედის ცრემლებია,

სწორედ, სწორედ ეგ ცრემლები

შენი სულის მცველებია.

ნუ მომშლოდეს სიხარულად,

რაც ბოლო დროს არ მეშვება _

ჩემს ოთახში ყივჩაყივით

შენი შემოთარეშება!

ნეტარება _ სრულყოფილად,

არა _ პატარ-პატარებად,

შენი ძილის ყარაულში

თეთრად ღამის გატარება!

წყაროვ უთქმელ სიამისა,

საგანძურო, შე სადავო,

ულამაზეს დედისა და

ლამაზ მამის შესართავო!

რამდენს გვინდა შენი სითბო,

ციცქნა მხარი ვიგრძნოთ მხარში,

ისე ვატყობ, ცარცის წრეში

ჩაგაყენებთ ცოტა ხანში!...

ცოცხალ რიგში ველოდებით,

რა სიტკბოსაც შენ არიგებ,

სიბერესთან, სიკვდილთანაც(!)

ყველაფერთან შემარიგე!

შენს ძარღვებში უხსოვარი

წინაპრების წვეთი არი...

უსასრულო ყოფილიყოს

ემაგ წვეთის ხეტიალი!!!....

/ ია სულაბერიძე /