დედა სულ დაგიცდის ფანჯარასთან მინას მიყრდნობილი შუბლით, -შვილო რად არ მოხველ, იგვიანებ ზეცა ამვსებია ღრუბლით...

დედა სულ დაგიცდის ფანჯარასთან
მინას მიყრდნობილი შუბლით,
-შვილო რად არ მოხველ, იგვიანებ
ზეცა ამვსებია ღრუბლით...

დედის გული ისე წმინდა, ფაქიზია
როგორც მონარნარე ფიფიქი,
-შვილი დამილოცე,ღმერთო მაღალოვო
მთელ დღეს გაატარებს ფიქრით...

დედის თვალებიდან ჩუმი გამოხედვა
მაინც სხვანაირად ათბობს,
-შვილო,არ იდარდო მე ხომ შენს გვერდით ვარ
იტყვის და ტკივილებს აქრობს...

დედამ სხვანაირად იცის გაჯავრებაც
გული სიყვარულად დნება,
მისი საყვედური ლოცვასავით ისმის
თვითონ დარდისაგან ჭკნება...

დედა მოგვივლინა ღმერთმა ანგელოზად
უფრთო და ხატივით წმინდა,
მათი ნაცრემლარი შვილზე არ მენახოს
მხოლოდ ეს ერთი რამ მინდა...!

/ ნათია ბაღაშვილი /