ჩემი ნაოჭი მინდა გიყვარდეს,
თვალების ქვეშ, რომ ხაზავს რვიანებს,
ვერ ამიტაცებ ხელში აწი და
ჰაერშიც ვეღარ დამატრიალებ...
რა ვუყოთ მერე?! ჩვენ არ ვიდარდოთ,
ჩვენს ნაცვლად დარდი ზიდოს ფიქრებმა,
ჩემი დამჭკნარი პეშვიდან წყალი,
ისევ ისეთი ტკბილი იქნება.
თვალების ქვეშ, რომ ხაზავს რვიანებს,
ვერ ამიტაცებ ხელში აწი და
ჰაერშიც ვეღარ დამატრიალებ...
რა ვუყოთ მერე?! ჩვენ არ ვიდარდოთ,
ჩვენს ნაცვლად დარდი ზიდოს ფიქრებმა,
ჩემი დამჭკნარი პეშვიდან წყალი,
ისევ ისეთი ტკბილი იქნება.

ლხინში ბევრს გაახსენდები, ჭირში ახსოვხარ,ცოტასა. გაივლის დრო და მიხვდები, ვინც იმსახურებს,ძმობასა. კაცი, მეგობრით...

ეს ქარიშხალი რა არის- სულში რომ ქარიშხლებია... ეს მიწისძვრები რა არის- მკერდში რომ გულის ძვრებია... ან ეს ფიფქები რა...