ბებო, ყველი მინდა, ყველი!
15 дек 2021, 01:10,
admin,
240 ნახვა
„_ ბებო, ყველი მინდა, ყველი! _ ითხოვდა ხუჭუჭულა. _ მარხვაა, ბებო, მარხვა, _ გული უდნებოდა მკერდში ბებიას. _ მარხვა რა არის? _ ღმერთის დღეებია, ბებო გენაცვალოს. _ ღმერთის დღეებში ყველისა და ერბოს ჭამა არ შეიძლება, ბებო? _ არა, არ შეიძლება. _ არც კვერცხის? _ ახლა კვერცხი მოუნდა ხუჭუჭულას. _ არც კვერცხის, ბებო. _ და არც რძის დალევა არ შეიძლება, ბებო? _ არც რძისა. _ ჩიჩია, ბებო? _ არც ჩიჩია, ბებო გენაცვალოს! _ უფრო და უფრო უდნება პატარა ბიჭის საცოდაობით მოხუცს მკერდში ცხოვრებისაგან ისედაც დალეული გული. _ როცა ჭამა შეიძლება, მაშინ ღმერთის დღეები არ არის, ბებო? _ მაშინაც ღმერთის დღეებია, ოღონდ სამხიარულო დღეები. _ ყველა დღე ღმერთის დღეა? _ ხო, ბებო, ყველა დღე ღმერთის დღეა, დაილოცოს იმის სამართალი. _ ჩვენც ღმერთმა გაგვაჩინა. _ მაშ! _ ხან ჭამეთ და ხან არ ჭამოთო? _ ისე კითხულობს ხუჭუჭულა, ეტყობა შია. ბებიამ სკივრში გადანახული კაკალი ამოუღო და უბე გაუვსო. სიხარულით ცას ეწია ხუჭუჭულა. _ კაკალი სულმუდამ ჭამეთო ბებო? _ სიხარულჩამდგარი თვალები შეანათა ბებიას. _ ჰო, გენაცვალოს ბებო, ჩემო ხუთკუნჭულა ბიჭო! _ ხმაშიც და გულშიც სითბო ჩაუდგა ბებოს. კაკლით, ჩირით, თხილით და სხვადასხვა სასუსნავით გაასრულა ხუჭუჭულამ თავისი პირველი მარხულობა.“
გოდერძი ჩოხელი - „ხუჭუჭულა“
