ერთ ძველ იგავში ასე წერია: კაცი იესოს წინაშე წარსდგა, ნაფეხურების სახით ქვიშაზე მთელი თავისი ცხოვრება ნახა. იესომ უთხრა: „ხედავ, შენს კვალთან ნაფეხურების რიგია ერთი, ეს მე ვიყავი, ცხოვრების გზაზე თან დაგყვებოდი მორწმუნეს გვერდით.“ უეცრად კაცი ძლიერ აღშფოთდა: „განსაცდელის დროს რატომ მტოვებდი? აქ...

,,თუ ყვავი ვარდსა იშოვნის თავი ბულბული ჰგონია". ათასჯერ თქმული ეს ფრაზა ლეგენდა კი ნუ გგონია. ასეა ჩვენი ცხოვრება, სასწორზე ასაწონია, კარგ მთქმელსა, კარგი გამგონი, ვაი, რომ, ცოტა ჰყოლია?! ამდენი ამპარტავნება, ცოდვის ტრიალი მგონია, თაობებისთვის ეს ამბად რა ძნელი მოსაყოლია. მაგ ვარდის ყნოსვა,...

"-ცრემლის წონას თუ მეტყვი? - გააჩნია, ვისი ცრემლია. ჭირვეულის ნიავზე მსუბუქია, მშიერი ბავშვის კი მთელ დედამიწას აიწონის."...

მე ვაჟი არ მყავს, ორ ქალიშვილს ვუზრდი ქვეყანას და ათას ვაჟშიც არ გავცვლიდი ჩემს ორ გოგონას! შვილებზე ტკბილი არასოდეს არც რა მებადა- არც ვისურვებდი მათზე ძვირი ვინმე მყოლოდა! გოგოს დედა ვარ... და მადლობა ცხოვრებას ასგზის!.. რომ ყოველ დილით მზე მიღიმის ორთავ თვალიდან! რომ ყოველ დილით აბრეშუმის თმებს...

დილაა. ახალგაღვიძებულს ძველი სახლის დამახასიათებელი სუნი მცემს. პირქუში რკინის საწოლები, წლების განმავლობაში ერთი და იმავე ადგილას დგას. თითქოს იატაკშია ჩაჭედებული. ყველა გატოკებაზე ჭრაჭუნობს. იქვე "ბუფეტად" წოდებული კარადაა. თაროებზე გაქათქათებული თეთრი, მაქმანებიანი დასაფენით. რაც თავი...

პაპამ "სტუმარ-მასპინძელი" ზეპირად არ იცოდა, მაგრამ მისი ოჯახიდან გულდაწყვეტილი სტუმარი არ გასულა... პაპამ არც ფსალმუნები იცოდა ზეპირად, მაგრამ იცოდა რომ მასში ცხოვრობდა ღმერთი, რომლიც უყვარდა... პაპა არც მათემატიკოსი იყო, მაგრამ იცოდა სიკეთის გამრავლება და გაყოფა. პაპამ არც ვეფხისტყაოსნის...

რეალური ამბავი❤ წვიმდა...გადაუღებლად წვიმდა... ბებო ჩამომდნარი, მწუხარებაგაყინული სახით უაზროდ გასქეროდა ავტობუსის ფანჯრებს, რომელსაც ცა ხარბად ახეთქებდა მარტის წვიმის გაყინულ წვეთებს... ამინდიც მისი განწყობასავით უფერული იყო... ტაძრიდან მოდიოდა დაღლილი ბებია... მისი პალტოც სიძველისფრად იყო...

თუ გიყვარს, რას უცდი შეჰკარი კამარა, სიგიჟე გეწვია, ახარე სამყაროს. მთის წვერზე შემოდექ, იყვირე, აბა რა! რომ თავად განგებამ წყალობით გახაროს. უყვარხარ? მეცხრე ცას შეეხე ხელებით, წამი, რომ წამია, სიცოცხლედ გაწელე, მინდვრები მოხატე შეშლილი ფერებით, მზის სხივით ზეცაზე "მიყვარხარ" დაწერე. თუ...

"..იცი რა მომენატრა? ან – იცი, როგორ მომენატრა? დომენიკო, მომენატრა თბილი თვალები და თბილი ხელები.. გვირილებით სავსე მინდორში ფეხშიშველი სირბილი მომენატრა. "მიყვარხარ", "მენატრები", "მე უფრო".. მომენატრა დომენიკო. კიდევ.. კიდევ, აი ის სითბო მომენატრა.....

ვინ ვხატო შენში, ან რა ვწერო _ სხეულის დაღლით, ქარს მიაქვს წლები...და ფოთლების სიყვითლედ მათოვს, აიკლებს ქუჩას ყეფვა-ყეფვით _ ბებერი ძაღლი, და ძუნწი ღამე, შემოიგლეჯს წინა დღის ნაქსოვს . მიდიან დღემდე...ვერ ვიყავი _ მშვიდი და მორცხვი, წვიმებზე ადრე, (ჩვევად მექცა), ვატარებ ქოლგას, შემოლევია მეეზოვეს...

შემოდგომის ნოსტალგია მერცხლები გაფრენილან რა ხანია, ხეები ფერ-უმარილს ბავშვებივით ყველგან ითხიპნიან... ხარხარია. ოქტომბერს წუთები აქვს დარჩენილი. ღრუბლები ფეხმძიმე ქალებია- დადიან, წვიმებს ძლივს იკავებენ ღიმილივით. რა ხმაა? ქარებია, თუ ხმელი ფოთლები კინკლაობენ. მთვარე- გატეხილი ფანარი და (ლექსი...

მინდა გიმღერო ქება, მინდა გიწოდო „ჩემო“, - ვერ დამავიწყეს წლებმა შენი ჰაერის გემო. შენი მთაწმინდის კალთა, გადასახედი წყნეთის, შენი კუკია, სადაც დამრჩა საფლავი დედის. შენი ვაკე და ვერა მტკვარი - ქამარი ვიწრო, შენი მოსახლე ყველა, ვისაც ღიმილით ვიცნობ... ჩემო, საუნჯევ ფიქრთა, შენზე სიმღერას ვბედავ,...