"ერთხელ, მძიმე 90-იან წლებში, მსახიობმა ცოტაოდენი ფული აიღო. მაღაზიაში შევიდა. ნახა, კაცი დგას, წვალობს. ფული არ ჰყოფნის. არ იცის, რა იყიდოს, რომ ოჯახი გამოკვებოს. ზურაბ ქაფიანიძემ ჯიბიდან ფული ამოიღო: – აი, ძმაო, ნახევარი შენ, ნახევარი მე. იყიდე, რაც გინდა. დამუნჯდა სიხარულით კაცი. სანოვაგით...

უფალთან მისასვლელი გზა დამიკეტა ადამიანმა. -ჰოო ადამიანმა. სანამ მე ტაძრამდე მივედი მანამდე, შიგნით მყოფებმა ხმა გააგდეს შინგით ცუდია არ შეხვიდეთ მამაო უფალს, სამშობლოს და ნამუსს გვიყიდისო.. მთელი ცხოვრება რომ სინანულში მინდოდა მეცხოვრა სწორედ მაშინ გადავეყარე ამ საშინელ რბოსს.. უფალისთვის...

კუთხეში ვზივარ, მიტოვებული აღარ ვჭირდები შვილსა და რძალსა ხედავთ ასეთი, სიბერე მერგო ზოგჯერ ვნატრულობ, წვნიანს და ძვალსა. ქოთანში ხმელი ცივი ლობიო ჭიქაში წყალი, პური გამხმარი ეჰ! მეუღლემაც ეხლა დამტოვა და ჩამომიგდო, ბერი-კაცს მხარი. როცა შემეძლო მამა ვიყავი შვილს უხაროდა, მშობელთან ყოფნა ასეთ...

უბის წიგნაკიდან... ❤❤❤ ახალ წელს დედა ყოველთვის ქალაქში მიმყავდა... სანამ შეეძლო ამზადებდა და ამარაგებდა ყველაფრს, ქალაქში წამოსაღებად, ბოლოს ვეღარ ანახელავებდა და სწუხდა... ერთხელ შროშაში გავიარე ჩურხელები მინდოდა წამეღო... დეკემბრის სუსხი ძვალში ატანდა... მანქანიდან გადმოვედი და მოხუცი ქალისკენ...

გილოცავთ! 4 დეკემბერს ყოვლადწმიდა ღვთისმშობლის ტაძრად მიყვანების დღესასწაულია. იმ ტაძარს, რომელშიც მშობლებმა პატარა მარიამი მიიყვანეს, 15 საფეხური ჰქონია. მისი ავლა 3 წლის ბავშვისათვის საკმაოდ მძიმე იქნებოდა. ყოვლადწმიდა ღვთისმშობელი დედა კი ყოველგვარი დახმარების გარეშე, თავისუფლად ავიდა ამ...

სოფელში... უცბად ამოდუღდა ლობიო ქოთანში, მჭადები დააკრა კეცებზე ნელიად. _ ქალმა უნდა ხნას და თესოსო ოჯახში ხვავი და ბარაქა – გახსოვდეს ბებია. ჯორკო აბრიალებს თვალებს ბუხრის ალში, ბაბუას ულვაშები, ღიმილში შრიალებს, მოხუცი შვილიშვილებს უზის სუფრის თავში, თვალებში შემთვრალი ჭინკა უწრიალებს. ორად...

„სოფლის სკოლაში რომ ვსწავლობდი, ძალიან ადრე ვიღვიძებდი. ლოგინიდანვე მივწვდებოდი ფანჯარას, ფარდას გავწევდი და თუ ბნელოდა, წიგნს ავიღებდი, ისევ ჩავთბუნდებოდი და იმ წიგნის კითხვას ვიწყებდი. ჩემს დედ-მამას და და-ძმებს სხვა ოთახებში ეძინათ. მარტო ბებიას ვერ ავასწრებდი ხოლმე ვერასოდეს. მე რომ...

აყაყანებულ ქორწილის სუფრაზე შუახნის მოხევემ სუფრის თამადას ერთი სადღეგრძელოს თქმის უფლება სთხოვა და თანხმობა მიიღო. თამადა ფეხზე წამოდგა, ჩანგალი თეფშზე დააწკრიალა, რომ ხალხის ყურადღება მიეპყრო და გამოაცხადა: – ხალხო, ჩვენ მოხევეს სადღეგრძელოს თქმა სურს, თუ შეიძლება მოვუსმინოთ! მოხევის გაგონებაზე...

რა ბედობა,რის ბედობა, სიცრუეა და ყბედობა; უფალია თავად ბედი – ღმერთი ყოვლის შემოქმედი; გაახილეთ ყველამ თვალი, ეშმაკის ჩანს აქაც კვალი; უჭკუობის ზეიმი და მარაზმია ესეც წმინდა; ვინ განსაზღვროს ჩემი ბედი ან ვინ არის ღმერთზე მეტი?! განა ქვეყნად არის წესი ღვთის მცნებეზე უმეტესი?! რა ბედობა,რის ბედობა,...

სუფთა წერა მთელი საბჭოთა კავშირი, მსოფლიოს ერთი მეექვსედი, ნიკიტა ხრუშჩოვმა შავ პურზე რომ დასვა ( მაშინ, უფროსები, ასე ამბობდნენ ), ის დროა. მეოთხე კლასში ვიქნებოდი. სოფლის ცენტრში, სასურსათო მაღაზიაში, რომელსაც, რატომღაც, „კოპერატივს“ ეძახდნენ, შავი პური უთენია მოჰქონდათ. მაღაზია რვა საათზე...

ერთ მოხუცებულ ქალბატონს ორი დიდი დოქი ჰქონდა. გაიდებდა ხოლმე ქალი მხრებზე ჯოხს, ერთ მხარეს ერთ დოქს დაჰკიდებდა, მეორე მხარეს კი მეორეს და მიდიოდა წყაროზე წყლის მოსატანად. ერთი დოქი გაბზარული იყო, მეორე კი უნაკლო. ქალს უნაკლო დოქი მუდამ წყლით სავსე მიჰქონდა სახლამდე, გაბზარული კი -ნახევრად დაცლილი....

შენზე ფიქრებში ჩაძინებულს, ხმა შემომესმა, თითქოს მეძახდა, დაკარგული, ჩემი ბავშვობა, მერე, უჩუმრად, მომეპარა პატარა ბიჭი, ბიჭი, რომელიც, ბავშვობიდან კიდევ მახსოვდა, ხელი ჩავჭიდე და ვიქეცი პატარა გოგოდ, სულ დამავიწყდა, ის ტკივილი, გულს რომ დაჰქონდა, ვიგრძენი, როგორ ვენდობოდი და თან გავყევი, იმ...